wtorek, 4 października 2011

Szok termiczyny w Jasper NP

Park Narodowy w Jasper jest sąsiadem bardziej znanego parku Banff. Niemniej do zaoferowania ma tyle samo atrakcji, a może nawet więcej niż starszy kolega z południa. Można tu znaleźć bowiem ośnieżone szczyty Gór Skalistych, przepiękne jeziora w kolorach turkusowo-lazurowo-szafirowo-szmaragdowych oraz zatrzęsienie różnego rodzaju zwierzaków (chociaż akurat w tym przypadku trzeba mieć trochę szczęścia, żeby w odpowiednim momencie być odpowiednim miejscu). Nam w ciągu 2 dni udało się całkiem sporo zobaczyć, a do tego w niemal cieplarnianych warunkach, bo na dworze było około 25 stopni. W najśmielszych oczekiwaniach nie spodziewaliśmy się takiej pogody, tym bardziej pod koniec września i do tego w górach. Bardzo fajna odmiana po deszczowym Vancouver.


Do parku Jasper wjechaliśmy od strony zachodniej, od razu wpadając na najwyższy szczyt kanadyjskich Gór Skalistych - Mount Robson (3954m n.p.m). Zjedliśmy śniadanie u stóp giganta i praktycznie z biegu ruszyliśmy na szlak Berg Lake wzdłuż rzeki o tej samej nazwie, czyli Robson River. Z 42-kilometrowej trasy my zrobiliśmy "tylko" 10, docierając do schowanego między górami jeziora polodowcowego Kinney Lake. Po raz pierwszy podczas podróży mogliśmy na własne oczy ujrzeć, że lazurowy kolor wody na pocztówkach z tych okolic nie jest dziełem photoshopa. Przyszła nawet się z nami przywitać pika (polska nazwa to chyba szczekuszka amerykańska - przynajmniej zgodnie z wikipedią), mały zwierzak, którego nigdy wcześniej nie spotkaliśmy na naszej drodze. Niestety, poza tym jednym przypadkiem, innych przedstawicieli kanadyjskiej fauny tutaj nie znaleźliśmy.

Poranny posiłek z Mount Robson w tle

Turkusowa rzeka Mount Robson

Pika we własnej osobie

Kolejnym przystankiem było miasto Jasper, czyli główny ośrodek turystyczny (letni i zimowy) tego parku. Zatrzymaliśmy się tu właściwie tylko dlatego, że w pobliżu był czynny kemping (we wrześniu, czyli na koniec sezonu, w całym parku otwarte są jedynie 3 pola namiotowe). Jasper nas jednak pozytywnie zaskoczyło swym klimatem. Drewniane domy, klimatyczne sklepiki oraz sporo fajnych miejsc żeby zjeść, poza tym zadbane ulice ze sporą ilością zieleni, a do tego rewelacyjne położenie - w jaką stronę by się nie obrócić wszędzie widać góry.

Jasper

"The Raven Totem Pole" w Jasper

Po krótkim spacerze ulicami Jasper zameldowaliśmy się na gigantycznym kempingu Whistler (nie mylić z miasteczkiem olimpijskim, które niestety ominęliśmy). Wyobraźcie sobie, że jest tutaj miejsca na 800 kamperów i namiotów. Cierpi na tym trochę prywatność, ale da się to przeboleć. Śmiesznie, bo gdy odnaleźliśmy nasze miejsce na namiot, okazało się, że jedna osoba się już tu zadomowiła. Niespodziewanym gościem okazał się młody francuz (przez nas ochrzczony francuzikiem), który z hamakiem i deskorolką podróżował sobie po Kanadzie. Podczas wspólnej rozmowy okazało się jednak, że francuzik nie jest jedynym gościem na polu namiotowym. Za krzakami bowiem urzędowały 3 młode jelenie. Nic sobie nie robiły z obecności ludzi dookoła i w najlepsze zajadały sobie w trawę.

Niespodziewany gość na kempingu

Jeleniowate trio

Noc pod gwieździstym niebem

Zajarani ogniem

Po śniadaniu przy wschodzie słońca ruszyliśmy w teren, aby zobaczyć okolicę. Żeby było śmiesznej po drodze zgarnęliśmy jeszcze znajomego francuza, który na poboczu próbował złapać okazję. Po autostopowej przygodzie na Alasce, tym razem role się odwróciły i to my mogliśmy komuś pomóc. Francuzikowi zresztą się chyba bardzo spodobało nasze towarzystwo, bo jeździł z nami przez prawie cały dzień. Wspólnie odwiedziliśmy między innymi Maligne Canyon (drugi raz byśmy tu raczej nie zajechali, bo miejsce nie wywarło na nas najmniejszego wrażenia), Maligne Lake (wybraliśmy się na spacer dookoła przepięknego jeziora, jednak po jakichś 4 kilometrach okazało się, że cała trasa liczy 43 kilometry, więc pokornie zawróciliśmy i niespiesznie udaliśmy się w stronę samochodu) oraz Medicine Lake (kolejne niesamowite jezioro, gdzie dodatkowo trafiliśmy na dwa łosie, zajadające się w najlepsze). Szczególnie po tej ostatniej atrakcji byliśmy uhahani jak mało kto.

Maligne Lake

Medicine Lake

Z łosiami w tle

Pani łosiowa z małym łosiem

Zanim opuściliśmy okolice Jasper odstawiliśmy jeszcze francuzika na stację, skąd miał się udać w podróż pociągiem do Toronto - mniej więcej 3 dni trwa taka impreza. Sami natomiast pojechaliśmy w stronę parku narodowego Banff. Po drodze zatrzymaliśmy się jeszcze, aby zobaczyć Athabasca Falls. Wodospadu nie można w żaden sposób porównać do Niagary, ale i tak zrobił na nas bardzo pozytywne wrażenie.

Athabasca Falls

Niewielki kanion utworzony przez rzekę Athabasca River

Na nocleg zjechaliśmy na kemping Columbia Icefiled ($15.70 z toaletą ale bez prysznica). Noc była dosyć ciepła, jednak nad ranem zbudził nas niewielki deszcze. Był to zwiastun tego, co nas miało czekać później. Zebraliśmy sprzęt i pojechaliśmy do podnóża lodowca Athabasca. Po szybkim śniadaniu, gdy byliśmy już gotowi, aby wyruszyć na szlak, niebo nagle zaciągnęło się ciemnymi chmurami i zaczęło lać jak z cebra. Wiało przy tym też jak jasna cholera. Nas jednak tak łatwo nie można złamać (chociaż Aga wymiękła, a Wojtka chwilę trzeba było namawiać). Trasę do lodowca zrobiliśmy praktycznie biegiem. I choć zajęło nam to tylko jakieś 45 minut czuliśmy w kościach tą wycieczkę. Szybka herbata postawiła nas jednak na nogi i mogliśmy ruszać dalej. Tym razem na podbój Banff, ale o tym w kolejne relacji.


Lodowiec Athabasca z daleka...

... i z bliska

Tymi busami można dostać się na lodowiec

Kolejny etap Gór Skalistych już wkrótce

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

WSZYSTKO CO CHCIELIBYŚCIE ZNALEŹĆ NA BLOGU - KATEGORIE